Dlaczego wszyscy myślą, że moje dziecko to potwór?

Jestem mamą Kubusia ma on pewne problemy, jest nerwowym dzieckiem, chodzimy z nim na terapię, ale jeszcze nie wiemy gdzie leży problem. Od września powinien pójść do zerówki, ale przedszkolanki uważają, że się nie nadaję.

Bardzo mnie to boli, staramy się wypracować jakieś postępy, ale kiepsko nam idzie.

Kuba chętnie chodzi do przedszkola, ale ja dostaje białej gorączki kiedy muszę go tam odprowadzić, za każdym razem widzę wzrok wszystkich osób na sobie.

Zdarzyło się, że mały podczas śniadania rzucił szklanką w inne dziecko. Jest mi z tym źle bo wiem, że taka sytuacja nie powinna mieć miejsca. Czasem ciągnie za włosy, gryzie i popycha inne dzieci. Nie mam pojęcia czemu to robi. Nie uczymy go takich zachowań, staram się mu tłumaczyć, że nie może tak robić, ale to nic nie daje. Co drugi dzień słyszę, że wywinął jakiś numer.

Myślałam, że terapia pomoże, ale widzę, że to nic nie daje. Mój mąż tato Kuby nie przejmuje się tym tak jak ja, słyszę od niego, że kiedyś z tego wyrośnie.

Moje serce pęka bo nikt go nie zaprasza na urodziny, nikt się z nim nie bawi, kiedy idą na wycieczkę żadne dziecko nie chce iść z nim w parze.

Zrobili z niego strasznego wyrzutka, a ja nie wiem jak mu pomóc.

Co mogę zrobić żeby inni rodzice nie traktowali go jak terrorysty?

Jak mogę znaleźć mu jakiś kolegów skoro wszyscy są nastawieni negatywnie.

Mieszkamy w małym miasteczku, prawie wszyscy się tu  znają, więc plotki szybko się roznoszą.